büyük selçuklu devleti'nin kurucusu
tuğrul bey'in ağabeyi, türklere, anadolu'nun kapılarını açan
alp arslan'ın babası, anadolu'ya akın düzenleyen ilk türk komutanıdır.
artan nüfus ile bulundukları yere sıkışınca kardeşiyle bir plan yaparak kendisi anadolu'ya keşfet çıkmış , kardeşi ise halkıyla birlikte suriye çöllerine çekilmiştir.
anadolu'ya yaptığı akınlarda bol bol ganimet elde etmiş, atlarının üzerinde savaşçı kıyafetleriyle onları gören ermeniler'i şoka sokmuşlardır. netice olarak ermeniler, türk akınlarına pek karşı gelememiş, sınırlarını doğru düzgün koruyamadıklarından ötürü bizanslılar'ı kızdırmış ve bu yüzden iç anadolu'ya sürgün edilmek zorunda kalmışlardır. lakin, bizans garnizonları da çağrı bey ve birliklerine fazla dayanamamışlardır.
fakat benim en çok hoşuma giden şey çağrı bey ve tuğrul bey'in arasındaki sarsılmaz kardeşlik bağıdır. çağrı bey, kardeşinin hükümdar olmasına ve ikinci adam konumuna düşmeye hiç aldırmaz. tuğrul beyse, ağabeyinin de kendisiyle aynı haklara sahip olduğunu her daim söyler. bir gün aralarında bir anlaşmazlık çıkar. yanlış hatırlamıyorsam üçüncü şahısların doldurmaları ve yalan haberleri ile araları bozulur ve çağrı bey birlikleri ile kardeşi tuğrul bey'in kapısına dayanır. tuğrul bey, ağabeyine kollarını açarak ona karşı kılıç çekmeyeceğini ve dilediği gibi kendisini öldürebileceğini söyler. çağrı bey'de kılıcını bir kenara atarak kardeşinin kanını dönmeyeceğini belirtir ve ikisi de tahtın önünde birbirlerine sarılırlar.
iktidar hırsı gözlerini bürümemiştir çünkü. ikisi de gerçekten devletin bekası ve allah'a hizmet için çalışmıştır. boş yere kan dökmek onların kitabında yoktur. aşk olsun be çocuk, sana aşk olsun. bi dakka bu başka şey içindi pardon.
helal olsun size be. gözlerimdeki yaşları silmeye gidiyorum.